به یقینِ تنهایی میرسی و
برآورد میکنی کمّیتِ آدم های دور و برت را که
هر چه بیشتر باشند،
کیفیتِ تنهایی ات اعلی تر میشود
یقین تنهایی یعنی
بی کسی ات را در پستوی ذهنت پنهان میکنی تا
مبادا احدی بویی ببرد که
پشت لبخندهای شیک و تمیزت،
چه زهرِ خنده هایی خاک می خورند که
خوب میدانی
هیچ کس هنوز آنقدر عینی نشده تا
تو را از ذهنیتِ تنهایی ات، بیرون بکشد
درباره این سایت